Het Peergeheim

omslag Het Peergeheim

omslag Het Peergeheim

Gebonden boek
Uitgeverij Van Goor (1994)
Vanaf 11 jaar
Lees verder

In Attalant is geen honger, pijn, verdriet.

Waar gaat het boek over?

Peer kan prachtig saxofoon spelen. Hij kan ook gemakkelijker leren dan ieder ander.
En vooral: hij heeft een grote fantasie. Die fantasie heeft hij nodig als hij erg ziek wordt. Als hij weet dat hij zal sterven, bedenkt hij het eiland Attalant. Daar gaan de zielen van de mensen na hun dood heen. Het is er zo mooi dat iedereen er naar verlangt.

Wat voor soort boek is het ?

Jonie vertelt van zijn vriend Peer. Van zijn liefde voor dieren, van Peer die sax speelt, die verliefd is op Beryl, droomt van de volmaakte wereld. Het Peergeheim is het boek over een grote vriendschap. Een treurig boek omdat Peer doodgaat. Maar ook een troostvol boek omdat Peer denkt dat het dan heel mooi wordt en zo verlangt naar Attalant.

Wil je nog wat bijzonderheden?

  • Harm de Jonge kende iemand die jong stierf. Aan hem is dit boek opgedragen.
  • Het Peergeheim is samen met Tijgers huilen niet verschenen in een omnibus.
  • Het Peergeheim is twee keer vertaald in het Duits.
  • Een keer heet het Atalant, de andere keer Peers Insel
  • En de Fransen lezen het verhaal van Peer in L’ile des Brumes
  • Inmiddels kun je het ook als eBook lezen

Opdrachten en vragen over het boek

Heb je het boek gelezen en wil je een opdracht of een vraag?
vraag

Een serieuze vraag over het boek

Voor wie is er in Attalant een standbeeld opgericht?
Zou jij er nog iemand anders bij willen zetten?

Een standbeeld van Peer zelf, natuurlijk.
En van president Clinton, Plato, Gorbatsjov, Nelson Mandela, Jezus Christus, juf Stubbe (zie blz.114)
Je mag er gerust een standbeeld van je vader en moeder of van een leraar bij zetten!

Een gekke of moeilijke opdracht

Heb je al geluisterd naar Guns n’ Roses Knockin’ on Heaven’s Door?
En die saxofoonsolo van David Bowie moet je toch ook eens horen! (zie blz. 117)

Leesproef en recensies

Hieronder extra informatie over het boek. Je kunt een stukje lezen uit het boek en er worden recensies over het boek getoond. Klik op een titel en de informatie zal onder de titel zichtbaar worden.

Leesproef

Peer is ernstig ziek. Zijn vrienden en de mensen uit het dorp vieren zijn verjaardag met een serenade. Dan gaat Peer zelf ook spelen op zijn saxofoon.

uit hst. 14: De bries van Attalant, blz. 79-80

Opstuwend kopergeluid, slaande bekkens, een dreunend drumstel en plotselinge stiltes, die speciaal werden ingelast om de triangel van juf Stubbe een kans te geven. Charly Onnes blies zich een rode kop om dat jonge spul van de band bij te houden, bakker Helmus trok aan de snaren van de bas tot het hout boog, juf Stubbe wipte bij de solootjes als een balletdanseres op de punten van de dikke veterschoenen en Jessica zong en kronkelde achter de microfoon alsof ze niet wist wat verlegenheid was. De jongens die niet konden spelen, klapten of brulden mee. Van beide kanten uit de straat rolde een golf van meeneuriënde stemmen aan. Francien was weer bij een regenpijp omhoog geklommen en schetterde vanuit de dakgoot boven alles uit. En midden in een lied kwam Reeboer ook nog op een fiets het dorp binnensprinten. Hij elleboogde zich met zwaaiende baard een weg door de mensen heen en sprong zwetend tussen de muzikanten. Uit zijn binnenzak kwam een mondorgel en hij begon meteen als een dolle kozak mee te blazen.

Peer zat in de versierde rolstoel voor het huis: een Oosterse vorst die het spektakel van het volk aanziet. Mager, met rode vlekken op zijn wangen en knipogend tegen de zon. Op deze bijzondere dag had hij zijn pruik weer eens op. De moeder van Peer drukte een zakdoek tegen haar ogen en Peers vader kauwde op een wang, de handen diep in de broekzakken. Peer klapte na elk lied en tegen het eind zei hij iets tegen zijn moeder. Gejuich steeg op toen Peer de saxofoon aanpakte. Hij speelde het slot van een lied mee. En toen het uit was, dwarrelde in de stilte zomaar het geluid van Reeboers mondharmonika nog even brutaal door. ‘Are you lonesome today’, blies Reeboer. En zittend in de stoel, de saxofoon tussen zijn benen gaf Peer antwoord.

Ik weet niet of ik dit wel goed kan vertellen. De solo was vrolijk en treurig tegelijk of misschien was het alleen maar vrolijk en heb ik het treurige zelf gevoeld. Peer blies, eerst een beetje trillend, maar al snel zekerder. Het was een geluid dat ik nooit eerder had gehoord. Het begon als de Muskbabysong, maar al gauw dwaalde hij af naar iets anders. Hij fantaseerde een lied, maar niet zoals hij in de band speelde. Het was een sluipende melodie, met lange vegen en trippelende ophaaltjes, met onverwachte kwaak- en kraakgeluiden. Het moest het lied zijn waarin je de bries van Attalant hoorde. De muziek toverde het eiland voor mijn ogen. De zachte bries die je nooit liet kleumen. Die heerlijk koel was als je warm werd van het stoeien met de muskusratten en rhesusaapjes. Die je haren streelde als je je liet drijven op de waterleliebladeren in de bergmeren, de benen in het water, rustig peddelend met je handen. Vissen met zuigbekken sabbelden voorzichtig aan je tenen tot je lekkere kriebels kreeg.

Het Peergeheim. Uitgever: Van Goor, 1994. Omslag: Roelof van der Schans. Vanaf 11 jaar.