Waarom schrijven Charlie en Tommie elkaar brieven en mailen, sms´en of twitteren ze niet?

Doe een briefje in een flesje en verstop het bij Wouter en Femke of een ander standbeeld.

In het boek komen vogelrijmpjes voor. Maak zo’n rijmpje over de zwaluw en stuur het (als het een mooi versje is) naar info@harmdejonge.nl.

Koop een granaatappel en tel de pitjes of schrijf een brief in het Yucatucaans.

Tommie Prins:We waren op weg naar het Rijksmuseum in Amsterdam en bleven staan bij het standbeeld van Woutertje Pieterse op de Noordermarkt. Het was herfstvakantie en mijn pa zou me Rembrandt laten zien. Hij vindt namelijk dat hijzelf, Prius Prins, en Rembrandt de grootste kunstenaars van ons land zijn. En als het er op aankomt vindt hij zichzelf van die twee nog weer de beste. Stronteigenwijs, die man, maar niet hinderlijk en je raakt er aan gewend.
Ik had het standbeeld nooit eerder gezien en ook nooit gehoord van die twee. Woutertje en Femke: een ventje met een boek in zijn hand en een meisje met een malle muts op. Mijn pa schudde meteen zijn hoofd.
‘Jammer, heel jammer,’ zei hij. ‘De materiaalbehandeling is te robuust’.
Ik luisterde maar met een half oor naar hem en liep om het beeld heen. Helemaal onderaan bij de jurk van Femke schemerde iets roods. Toen ik op mijn hurken ging zitten, zag ik het! Een monsterflesje, zo’n glazen buisje dat ze in parfumwinkels als proefje weggeven. Het was dichtgeplakt met sellotape en roze nagellak en vastgedrukt in een plak kauwgom. Ik zag meteen dat er iets wits in zat. Een geheime boodschap, flitste het door mijn hoofd, een bericht van een spion of een drugsdealer. In Amsterdam kun je immers alles verwachten.
‘Je moet een beeld niet van zo dichtbij bekijken,’ tetterde mijn pa van verderop.
Ik deed alsof ik hem niet hoorde en wrikte het glaasje los.
‘Afstand nemen, Tommie! Het gaat om het geheel, man!’
Ik liet het kokertje met kauwgom in mijn zak glijden en nam afstand. Ik zei verder niks: mijn pa is een beste man, maar je moet hem niet alles aan zijn neus hangen.
Wat die middag verder nog kwam was leuk, maar niet meer het belangrijkste van de dag. Er waren veel zeventiende-eeuwse schilders, zelfs eentje die vogels had geschilderd. Hij had een rare naam (De Hondecoeter heette hij), maar zijn tekeningen waren prachtig. Ook mooi was het schilderij waarop Rembrandt zijn zoon had geschilderd. Mijn pa had het naar zijn zin. Hij kletste maar door, ook nog in de trein terug en een half treinstel luisterde mee. Dat zijn penseelstreek directer was dan die van Rembrandt. Dat ik bekender zou worden dan de zoon van Rembrandt en meer malligheid.
Ver van Amsterdam, op ons schip in de Blauwlanden, peuterde ik die avond het papier uit het parfumglaasje. Met een zaklamp onder de dekens, alsof het vooronder vol mensen zat en ik mijn vondst geheim moest houden. Het papiertje was niet veel groter dan zo’n sigarettenvloeitje waarmee mijn pa nog altijd zijn shagjes rolt. Ik vouwde het open en las Charlies oproep en daarmee zou alles in mijn leven veranderen:

Ik heet Charlotte (13 jaar).
Schrijf me als je schrijven ook leuk vindt.
Geen neuspeuteraars of kinderlokkers alstublieft!
(Prinsengracht .., 1015 DZ Amsterdam)

Het briefje zit nu gladgestreken in een plastic hoesje. Het parfumglaasje heb ik ook bewaard, samen met de kauwgum, nog met een tandafdruk van Charlie erin! Diezelfde avond nog schreef ik haar mijn eerste brief. Het was oktober 2008! Zo kort geleden en toch lijkt het alsof het in een vorig leven was. Soms denk ik dat alles gedroomd is, maar dan zou die bonbondoos met brieven er natuurlijk niet zijn. Want Charlie schreef terug: twintig brieven bracht de postbode in de Blauwlanden! Hoogst Geheime Brieven! HGB’s!

“Prachtig boek dat door de verschillende brieven een kijk biedt op het leven van de veertienjarige Tommie en Charlie. Het is een soort van brievenroman waarbij Tommie de brieven van Charlie herleest om deze brievenschrijfster beter te leren kennen. ‘Je droomt wat niet kan en als je gelooft wat je droomt ben je gelukkig,’ schrijft Tommie.  (…) De auteur schrijft op een soms ontroerende, soms grappige manier, erg ontwapenend in een mooie vertelstijl over dromen en verlangens. Het is een fantasierijk, origineel verhaal waarbij je als lezer volledig meegaat in het verlangen van Tommie naar Charlie, het hunkeren naar vriendschap, het emotioneel geworstel van een opgroeiende tiener.”

“Als lezer krijg je alleen de ‘Hoogst Geheime Brieven’ van Charlie onder ogen. Ze zijn geschreven in een ontwapenende kindertaal en staan vol met interessante feiten (IF).Zoals vaker speelt De Jonge in zijn boek een vernuftig spel met feit in fictie. Met zorgvuldig geformuleerde zinnen laat hij de lezer verdwalen in een labyrint van waarheid en verzinsel.(….) Alleen al daarom is Flessenpost uit Amsterdam een boek om te koesteren.”

‘Charlie (12) schrijft brieven aan Tommie (14). Ze staan vol met heerlijke verzinsels en opmerkelijke wetenswaardigheden, bijvoorbeeld dat een mens evenveel botten heeft als een granaatappel pitjes. De Jonge is een meester in het verzamelen en naar zijn hand zetten van dit soort curieuze feitjes.”Wat je bedenkt kan ook bestaan, anders kun je het niet bedenken”, schrijft ze (Charlie) even later. Het is een van de kernzinnen uit het boek, dat wel een ode aan de fantasie genoemd mag worden.’

‘Je droomt wat niet kan en als je gelooft wat je droomt ben je gelukkig. Dat zegt de vader van Tommie. En Tommie gelooft ook in een droom. Hij gelooft dat alles wat zijn geheime brievenvriendin Charlie schrijft, echt waar is. In prachtig afgewogen zinnen laat De Jonge zien hoe Tommie tegen de wereld aan kijkt. In (Flessen)Post uit Amsterdam komen grote gevoelens aan bod. Harm de Jonge is er een meester in, om die tussen de regels door aan de lezer te presenteren.’

‘De Jonge zet twee prachtige personages neer. Hij wil wel erg veel met al die p.s.-jes van de brieven en dan ook nog de aanduidingen wat er in de echte wereld gebeurde. Maar uiteindelijk heeft het allemaal een functie in zijn pleidooi voor fantasie en eigenzinnigheid. De Jonge slaagt er in het verhaal geloofwaardig rond te krijgen zonder dat het klef en rozig wordt. Het zoveelste markante boek van een schrijver die gestaag doorbouwt aan een zeer eigengereid oeuvre.’

Formidabel pleidooi voor een levendige fantasie
‘Een wederom formidabel geschreven boek… Het interessante is dat het in Flessenpost draait om een verlangen naar vriendschap. En bovenal het vermogen van jonge mensen om op te gaan in fantasieën. Flessenpost is een literair vernuftig geconstrueerd verhaal.’