Gebonden boek
Uitgeverij Van Goor (1993)
Vanaf 12 jaar
Lees verder
De rotsen van de Sneeuwberg scheuren. Een modderlawine sleept Davie mee.
Waar gaat het boek over?
Davie woont vlak bij de Sneeuwberg. Als de Vreemden er beginnen te graven, is het afgelopen met de rust in het mijnwerkersdorp. Ze maken de mooie Sneeuwberg kapot. De rotsen scheuren en een modderlawine breekt los. Vanaf dat moment is Davies vriend Barrie verdwenen. Is Barrie door de modder meegesleurd? Alleen Davie weet dat er ook nog iets anders is gebeurd.
Wat voor soort boek is het ?
Davie en Barrie vinden allebei Jennifer leuk. Ze zochten op de Sneeuwberg een maansteen voor haar. Het is het verhaal van twee vrienden. En ook het verhaal van verliefdheid, van afgunst en jaloezie.
Wil je nog wat bijzonderheden?
- Harm de Jonge leerde Wales tijdens vakanties kennen. Wales is het land van koning Arthur en de ridders van de tafelronde. Iets van die oude verhalen, bijvoorbeeld over de tovenaar Merlijn, vind je ook in dit boek terug. Er zijn twee boeken over Wales. Het andere heet:De Vogelrots.
Opdrachten en vragen over het boek
Heb je het boek gelezen en wil je een opdracht of een vraag?
Een serieuze vraag over het boek
Kun je op de kaart van Engeland de Sneeuwberg in Wales terugvinden?
Een gekke of moeilijke opdracht
Leesproef en recensies
Hieronder extra informatie over het boek. Je kunt een stukje lezen en soms worden er recensies over het boek getoond. Klik op een titel en de informatie zal zichtbaar worden.
Leesproef
uit hst. 2: Het blauwe licht, blz. 14-15
Niemand zou het ooit willen geloven. Davie en Barrie, zouden ze zeggen, kom nou, die twee zijn gezworen kameraden, die zullen elkaar altijd verdedigen, elkaar nooit kwaad doen. Waarom had hij Barrie dan toch verraden? Was hij het wel geweest? Of had iemand anders zijn gedachten gemaakt, vooral die ene verschrikkelijke gedachte in zijn hoofd gezet? Een tovenaar misschien, een boze tovenaar. Was Marlijn kwaad omdat ze maanstenen zochten? Nee dat kon niet: het verhaal van Marlijn was verzonnen. Alleen de stenenslijper Siebren, opa Jor en nog een paar ouden in het dorp geloofden het.
Op de boortoren brandden lichten. Het leek alsof de toren scheef stond. Hij zag er niemand meer lopen. Misschien waren de Vreemden gevlucht, in hun terreinwagens gesprongen en als duivels weggescheurd. De dieselmotor boven was ook opgehouden. Maar dichterbij was genoeg te horen. Het kraakte in een boom. Een eind verder waar de struiken nog stonden, ritselde het. Hij hoorde schapen mekkeren. Het waren de schapen van Stag die altijd vrij op de berghelling liepen. Ze zouden nu ook wel vastzitten in de modder. Arme beesten, hij kon ze niet eens helpen.
Zijn hoofd begon zwaar te worden, het ging suizen in zijn oren. Langs de rivier bewogen er nu lichten zijn kant op. Dat moesten de mannen van het dorp zijn. Het leek alsof ze fakkels droegen. De lichtjes dansten als glimvliegen. Het duurde nu niet zo lang meer voor ze bij hem waren. Misschien kwam Jennifer ook weer mee. Haar hese stem en het gorgelende geluid in haar keel als ze lachte! Ze zou het voorlopig zonder maansteen moeten doen. Waarom moest ze er ook zo nodig een? Ze kon toch ook wel met een paar gewone oorbellen naar het schoolfeest gaan. Of ze kon een maansteen bij Siebren kopen. De planken in zijn winkeltje lagen er vol mee.
Als ze Stag nu maar gevraagd hadden zijn hond mee te nemen. Wolf had zo’n scherpe neus dat hij alle zoekgeraakte schapen kon vinden. De hond zou ook onmiddellijk ruiken waar Barrie was. Davie knipperde met zijn ogen. Hij moest volhouden. Maar het werd steeds moeilijker rustig te blijven. Zijn hand was doof en stijf. Hij probeerde hem niet te bewegen. Zijn benen en buik voelde hij niet meer. Hij had ze toch nog wel, zijn benen? Ze waren toch niet verpletterd onder een stuk rots? Zonder benen, nooit meer lopen!
Zijn hoofd werd zwaarder, net alsof hij slaperig werd.
De blauwe maansteen. Uitgever Van Goor, 1993. Omslag: Roelof van der Schans. 140 pagina’s. Vanaf 12 jaar.